Το Au Revoir ποτέ δεν πεθαίνει

Τη φωτογραφία την βρήκαμε στο μπλογκ freedomisland

Γράφαμε τον Σπτέμβριο: «Εδώ και λίγες εβδομάδες ένα πωλητήριο στην είσοδό του δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρεξηγήσεων. Το πιο ιστορικό μπαρ της οδού Πατησίων κι ένα από τα πιο αυθεντικά ποτάδικα ολόκληρης της Αθήνας κατεβάζει ρολά οριστικά ένα χρόνο μετά τα πεντηκοστά του γενέθλια. Σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Αριστομένη Προβελέγγιο, το Au revoir συγκρατούσε μέχρι τέλους την μισοπεθαμένη πια ατμόσφαιρα μιας Αθήνας ανάλαφρης, απροσποίητης, αστικής, ανθρώπινης».
Χα! Το Au revoir άνοιξε ξανά, με τους ίδιους αγαπημένους ανθρώπους στα γνωστά πόστα και να μια ευκαιρία να αποδείξουμε ότι αυτή η πόλη είναι σε θέση να κρατήσει τους μύθους της ζωντανούς. Ονειρεύομαι ήδη το πρώτο βερμούτ κάτω από τα ψάθινα πορτατίφ. Αν έξω βρέχει, ακόμα καλύτερα.

4 responses to “Το Au Revoir ποτέ δεν πεθαίνει

  1. Βερμούτ, ε; Εγώ λέω να πάρω ένα κονιάκ 🙂 Αν και για την περίπτωση θα ταίριαζε μάλλον ουίσκι – ένα VAT69, όπως στις ελληνικές ταινίες του τέλους της δεκαετίας του ’60…

  2. Αλήθεια ξανάνοιξε? Περνούσα δυο φορές τη βδομάδα απέξω (δούλευα εκεί κοντά) και καιγόταν η καρδιά μου κάθε που έβλεπα το πωλητήριο. Αλλά με το που μπήκε ο Φλεβάρης δε ξαναπήγα….Αχ, μακάρι να σώθηκε, είναι τόσο όμορφο!!!

  3. οχι δεν θα χαθει το πιο ομορφο στεκι της Αθηνας μας – ολοι θα βοηθησουμε περνωντας για ενα ποτακι με τιν παρεα μας να μας το σερβιρει ο γλυκιτατος Λύσανδρος ακουγοντας το ραδιόφωνο να παιζει γλυκα και χαμηλα χωρίς να εμποδιζει την κουβεντούλα μας
    με πολυ αγάπη φίλη και γειτονισα 20 και βάλε χρόνια….

  4. Ξαφνικά ξανάνιωσα – ή, μάλλον, παραγέρασα. Σύχναζα στο Au Revoir πριν από 40 χρόνια και χαίρομαι που αντέχει. Εμείς, όχι.

Σχολιάστε